| "Shkola Gribovodstva" numer 5 / 2009 |
 |
 |
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
„SZKOŁA GRIBOWODSTWA” to dwumiesięcznik wydawany w języku rosyjskim w
Moskwie, adresowany głównie do pieczarkarzy w Rosji i na Ukrainie,
dobrze znany na obszarze dawnego ZSRR. Śledząc od kilku lat czasopismo
widać coraz większe zainteresowanie Ukrainą. Wynika to z faktu, że
produkcja pieczarek rozwija się głównie w tym kraju. W Rosji produkcja
spada. Znajomość języka rosyjskiego na Ukrainie jest powszechna, co
ułatwia czytanie „SZKOŁY GRIBOWODSTWA”.
Jego struktura jest nieco inna niż Biuletynu PIECZARKA. Numer otwiera artykuł wstępny Aleksandra Khrenova. Posiada on następujące działy: wiadomości branżowe – nowości grzybowego biznesu z różnych krajów, głównie z Rosji, Ukrainy, Chin, Holandii i Polski, uprawa pieczarki, pieczarkarstwo na Ukrainie, boczniak, pieczarkarstwo w Rosji, marketing oraz kącik kulinarny. Periodyk wydawany jest w formacie A-4 z bogatą szatą graficzną, a stosunkowo niewielka liczba reklam czyni go dość przejrzystym i poręcznym. „Shkola gribovodstva” NO 5 (59) Co ciekawego z punktu widzenia czytelnika polskiego można znaleźć w tym numerze. 1. Wzrost zainteresowania eksportem do Rosji pieczarek przetworzonych. Na tym rynku istotną pozycję chce zająć holenderski LUTECE otwierając swoje przedstawicielstwo w Moskwie (firma LUTECE zamieściła także w tym numerze swoją reklamę). Ciekawe jak LUTECE będzie radzić sobie z konkurencją chińską, która zapowiada kontynuację swojej ekspansji w obszarze pieczarek przetworzonych? 2. W dziale nowości znajduje się informacja o WORLD FOOD w Moskwie. Wydarzenie odbyło się 15-18 września, a szczególną uwagę zwracało stoisko firmy MYSZKOWIEC z ofertą pieczarek. Dużym zainteresowaniem cieszył się pokaz grillowania pieczarek z dodatkiem oliwy z oliwek. 3. Szacuje się, że produkcja pieczarek w Rosji nadal spada i w porównaniu do 2008 roku spadła się o 9% i obecnie wynosić ma 1 972 tony przy spożyciu rocznie 0,7 kg/1mieszk., kiedy na Ukrainie średnie roczne spożycie kształtuje się na poziomie 0,9 kg/1mieszk., a w Polsce 1,8 kg/1mieszk./1 rok 4. W dziale „Pieczarka” na szczególna uwagę zasługuje artykuł Gera Hendriksa konsultanta Sylvana: „Tlenowy kompost”. Zwraca on uwagę na ważność utrzymania w warunkach tlenowych podłoża w całym procesie produkcji fazy I. Wskazuje on, że zakłócenia w utrzymaniu podłoża w warunkach beztlenowych choćby okresowo lub użycie surowców, które były poddane fermentacji beztlenowej skutkują trudnościami w uwolnieniu amoniaku w trakcie fazy II i problemami z kształtowaniem się pH. Podaje on normę ilości dostarczanego powietrza, która powinna wynosić 4m3/ton/godzinę. Zagadnienie to i polskie doświadczenia w tym zakresie na pewno zasługują na oddzielne omówienie skierowane do producentów podłoża. „Droga do sukcesu”. Historia rozwoju pieczarkarstwa w Polsce. Część 3, to artykuł K. Szudygi, który omawia rozwój polskiego pieczarkarstwa w swoim początkowym okresie od lat sześćdziesiątych do końca lat dziewięćdziesiątych. Inne artykuły A.I. Safian, głównej autorce artykułów o uprawie pieczarki odnoszą się do podłoża fazy II i nie wnoszą nic nowego do wiedzy dostępnej w Polsce. 5. Historia jednej promocji autorstwa A.W. Pawietkiny w dziale marketing. Przedstawia jak zmieniały się ceny w najbliższym jej miejscu zamieszkania supermarkecie. Pieczarka była pakowana w białych tackach obciągniętych folia, umieszczana na półkach w temperaturze 2-4 st.C. Jakość każdego dnia była zróżnicowana. Ogólnie: jak na polski standard to odpowiadała klasie drugiej i niżej. Trzony nierówno obcięte, większość owocników z przebarwieniami, objawami chorób, nieułożone i różnej średnicy. Jak układały się ceny i promocja:
W miarę dostępności kolejnych numerów będę starał się przybliżyć zagadnienia pieczarkarstwa prezentowane w tym czasopiśmie. Nie jestem specjalistą od boczniaka i to jest powód dla którego nie komentuję materiałów o tej tematyce. Boczniak jest ważnym grzybem uprawnym w Europie Wschodniej i warto śledzić jego rozwój na tamtym terenie.
|
